સિપાહીની માનું ગીત

રણઘેલુડો થા'મા ડીચરા, રણઘેલુડો થા'મા. 

જુધ્ધ નઈ આ ખળાના ભાગનું, ખમ્મા !

જુધ્ધ નઈ આ ધણની હાકનું, ખમ્મા !

જુધ્ધ નઈ આ કુંવાસીની લાજનું, ખમ્મા !

જુધ્ધ નઈ આ વડવાની શાખનું, ખમ્મા !

આ તો રાજનો રમતો ઘોડલો, રાશ્ય એની ઝાલવા જા'મા.

રણઘેલુડો થા'મા ડીચરા, રણઘેલુડો થા'મા.

પોર'દી તારા ઘાવ ભર્યાનું કળ હજીયે મારી આંગળીએ, 

દીકરી તારી ભઈ હજુ તો માંડ ચાલતા શીખી ભાખડીયે.

સરહદયું તો કાલ ભુંહાઈ જાશે કર ઝાઝી ચીન્ત્યા'મા.

રણઘેલુડો થા'મા ડીચરા, રણઘેલુડો થા'મા.

આ ખડગ મેલી હળ હાંકેશ તોય તું મારો વીર રેવાનો,

મોભારે ચડ્યું દેવું વીરા વાણિયો હવે નઈ ધીરવાનો,

આ એકની હાટુ રાંક રેયતનું લોહી ખેડવા જા'મા.

રણઘેલુડો થા'મા ડીચરા, રણઘેલુડો થા'મા.

જુધ્ધમાં જેનું માથું વાઢીશ એ ય કોકનો વીર હશે ભઈ,

એની માવડીના યે મારી જેમ ફાટેલા ચીર હશે ભઈ,

તું આવે જીતી જુધ્ધ તોયે થાશે હરખ નઈ પોંખવા'મા.

રણઘેલુડો થા'મા ડીચરા, રણઘેલુડો થા'મા.

 

- મેહુલ મકવાણા, 25 ફેબ્રુઆરી, 2013 

જીવન વટાવ્યે રાખે

જીવે છે બે ચાર, બાકીના ફરજ નિભાવ્યે રાખે,

ગણી ટાણા સુખ દુખને, દિવસ ટૂંકાવ્યે રાખે.

એવા તે શા પાપ તારા કે કદી ન આવે સામે ?

મંદિર, મસ્જીદ દેવળમાં તું શું સંતાયે રાખે ?

હોય જાણ મોડો આવીશ ને જમીશ તો નઈ જ,

મા છે એ માને નહિ થાળી ઢાંકેલી છતાંયે રાખે.

એક હું છું કે યાદ રાખું ન એકેય ગુનાહ એના, 

એ પણ મારી જાણ બહાર ખુદ પસ્તાયે રાખે.

બેન્કિંગ સેક્ટરની તેજી સવારે છાપું બોલે ને, 

બે રૂપરડીમાં લોકો અહી જીવન વટાવ્યે રાખે.

- મેહુલ મકવાણા, ૧૨ / ૧૨ / ૨૦૧૧ , અમદાવાદ 

२८ फरवरी २० १ ३

सच कहु तो में कुछ नहीं चाहता हु 

न वो उजड़ी दुकाँ सुधारना चाहता हु 

न ही जख्मो पर कोई पट्टी लगाना चाहता हु !

जल गए घरो के मलबो से अब तो धुंवा भी निकलना बंद हो चूका  

अब कब तक राख कुरेदू मै ?

कल जो फूट पड़ा था झरना रक्त का 

अब वो सेकड़ो झरनों से मिलता बन चूका है दरिया 

अब इतनी सहज है उसकी धार 

की मै कैसे बोलू इसीमे डूबी थी मेरी नाव !

गुजर चुके लोगो की तस्वीरों पर 

वक्त जमा रहा है बालू 

उसी नदी के किनारे से खिंची हुई !

चोराहे के टावर पे घडी वही है रुकी हुई !

अब न मै लड़ना चाहता हु 

न में न्याय पाना चाहता हु !

न कोई मुआबजा चाहता हु रक्तचाप का !

में कुछ नहीं चाहता हु,  

उस घडी को वापिस घुमाने के अलावा !

कोई आज समय को घुमा दे वापिस उस लम्हे तक 

जहाँ से बात शुरू हुई थी !

वो गाड़ी वक्त से निकले, 

वक्त पर स्टेशन आए,

हँसते-खेलते लोग 

उतर जाए -चढ़ जाए !

हरी झंडी दीखते ही आगे चलती बने गाड़ी !

वो गाड़ी, जो स्टेशन को लांधकर 

लावा बन कर फ़ैल गई थी चारो दिशा में 

मै अब बस उस गाड़ी को सही सलामत 

उसके घर तक छोड़ना चाहता हु !

मै अब और कुछ नहीं चाहता हु !

मेहुल मकवाना, १ मार्च २० १ ३ , अहमदाबाद